Pyer de Kuberten Olimpiya Oyunlarını yaradanda bu yarışların qlobal xarakterli olmasını məqsəd qoymuşdu. Amma ilk 4 yarışda heç bir Asiya atletinin qatılmaması narahatçılıq doğururdu.
Nəhayət təqvim 1912-ci ili göstərəndə Yaponiyada Stokholma 2 atlet göndərməyə qərar verdi: Mişima Tahiko və Şizo Kanakuri.
Kanakuri marafonçu idi, onu Yaponiyada “marafonun atası” adlandırırdılar. Kanakurinin Stokholm səyahəti düz 18 gün çəkmişdi. Üstəlik, yerli qidalara heç cür öyrəşə bilməmişdi. Marafon yarışı zamanı hava o qədər isti idi ki, yarışın ortasında huşunu itirmiş və bir əkinçi ailəsi bir müddət onun qayğısına qalmışdı. Qəribəsi odur ki, yaşadığı utancdan o qədər pis olmuşdu ki, Yaponiyaya qayıdanda təşkilatçılara xəbər verməmişdi və düz 50 il isveçli təşkilatçılar onu “itkin” hesab etmişdilər.
Ancaq 1962-ci ildə onun Yaponiyada yaşadığını kəşf etdilər. İsveçin telekanallarından biri 1967-ci ildə Kanakuriyə yarışı tamamlamağı təklif etdi və Kanakuri bu təklifi qəbul etdi. Onun marafonu başa çatdırması düz 54 il, 8 ay, 6 gün, 5 saat, 32 dəqiqə, 20.3 saniyə çəkdi.
Kanakuri marafonu başa çatdırmasını bu sözlərlə qeyd edib: “Uzun səyahət idi. Yolda evləndim, 6 uşağım və 10 nəvəm oldu“.
Serkan Şentürk © yapon.az 2020
